Oplossing
Het juiste woord was langzaam!
Veel mensen hadden het goed. Maar er zijn ook veel alternatieve woorden ingestuurd.
Onderaan deze pagina vertelt dichter Reine De Pelseneer wat ze van jullie inzendingen vindt.
Op één woord is ze zelfs een beetje jaloers. Dus scroll nog even omlaag!
In de Erelijst zie je welke mensen het woord juist geraden hebben.
Ook zijn de winnaars van deze ronde nu bekend.
Iedereen bedankt voor het meespelen en tot volgend jaar!
Reine de Pelseneer over woorden
Wat leuk om te ontdekken hoe goed alle lezers meedachten met het gedicht!
Heel veel deelnemers vonden ook precies het woord dat ik zelf had gekozen.
Flink wat oplossingen lijken te suggereren dat de ik-persoon zich goed voelt. Daar wijzen woorden als genietend, enthousiast, huppelend, tevreden, vrolijk, zorgeloos en zwierend op. Voor mij klopt dat inhoudelijk ook helemaal: de ik-persoon is blij om op die plek aan zee te zijn.
Een woord als eenzaam vind ik daarom misschien net een tikje te verdrietig klinken, al is de ik-figuur waarschijnlijk wel alleen.
Woorden als denkend, peinzend, mijmerend, dromend en dromerig geven aan dat de ik-persoon vooral in gedachten verzonken is. Wat natuurlijk heel goed kan op een mooie plek aan zee, maar het klopt voor mij wat minder met het feit dat de ik aandachtig rondkijkt en foto’s of beelden opslaat in zijn of haar hoofd. Daar passen woorden als geconcentreerd, opmerkzaam, aandachtig, kijkend, speurend, spiedend en starend dan weer wel mooi bij. Of het woord waakzaam, dat ik heel goed gekozen vind. Het woord past qua klank namelijk heel mooi bij water. Alleen is het wellicht wat té oplettend: het zorgeloze gevoel verdwijnt er enigszins door.
Wie aandachtig wil kijken, loopt het best niet te snel. Daar leken veel deelnemers het mee eens te zijn, zo blijkt uit de woorden traag, zachtjes, stilletjes, rustig, slenterend, aarzelend en langzaam. Ik koos voor dat laatste woord, omdat de beginklank prima past bij de l-klanken uit de eerste regel en omdat het ritmisch precies klopt. Voor het woordje lekker geldt trouwens net hetzelfde.
Een woord dat me verrast deed opkijken is over. Je krijgt hierdoor namelijk een betekenisverschuiving van de eerste naar de tweede regel. Eerst lijkt de ik-figuur gewoon te lopen, maar als je verder leest, blijkt hij of zij ‘over te lopen’ en dat is wel iets heel anders. Misschien zou je de betekenis dan zo kunnen invullen: de ik-persoon keert het land de rug toe en sluit zich helemaal aan bij het water. Het krijgt dan ook haast de betekenis ‘zich overgeven aan het water’. En wat nog mooier is: doordat het woordje over op de tweede regel staat, loopt het volledige woord overlopen ook letterlijk over van de ene regel naar de andere. Kunnen jullie nog volgen? 😉 Wat ik wil zeggen is dat vorm en inhoud precies samenvallen, en daar hou ik van in poëzie. Het enige nadeel? Precies erboven staat ook al het woordje over, dat zou me een beetje storen. Verder had ik ik dit woord zelf wel willen bedenken 🙂