Oplossing
Het juiste woord was stapjes! Wat zijn er weer veel mooie woorden ingestuurd!
Veel woorden hebben te maken met een geluid. De eerste strofe begint immers met: Ik hoor je wel.
De woordwolk is een prachtig woordportret van een poes geworden!
Onder het gedicht lees je de reactie van dichter Mieke van Hooft en ze vertelt nog iets over het gedicht.
Dus scrol nog even naar beneden!
In de Erelijst kun je zien wie de goede oplossing gaf.
Mieke van Hooft over het gedicht en de inzendingen
Ik ben een echt kattenvrouwtje. Op de schilderijen die ik maak staan vrijwel altijd katten. Láchende katten, want ik associeer katten met vrolijkheid en gezelligheid. Terwijl ik natuurlijk drommels goed weet dat ze ook kunnen blazen en bijten, krabben en krijsen. Dat laatste vooral ’s nachts, onder je slaapkamerraam.
Mijn gedicht gaat over de liefste poes die ik ook heb gekend: dat is Bommel. Helaas is ze een jaar geleden overleden. Maar ik weet nog precies hoe ze was, hoe ze liep, hoe ze spon. Hoe ze me aan kon kijken met haar prachtige ogen. Hoe ze bedachtzame stapjes maakte, met haar nageltjes tikkend op de vloer.
Nu heb ik meteen het ontbrekende woord verklapt: stapjes. Dat woord is geraden!
De woorden pasjes, pootjes en voetjes zijn bijna goed. Deze woorden had ik ook kunnen gebruiken.
Er was één oplossing waar ik om moest lachen: boer. Liet Bommel ooit een boer? Volgens mij niet. Maar boer rijmt natuurlijk wel op vloer.
Leuk en lief vond ik: gemompel. Ja, mompelen kon Bommel ook.
Ook mooi is: zucht. Een zucht slaakte Bommel ook vaak en volgens mij was deze altijd tevreden.
Ik zucht ook regelmatig. Want ach, die bedachtzame stapjes… Die hoor ik al heel lang niet meer, en die mis ik erg!